บทที่ 38 ไม่ใช่เรื่องสนุก

ยามนี้เด็กชายหิว และโกรธจัด เขาโกรธคนที่นอนในเรือนป่าไผ่ ซึ่งก็คือตงฟางเซ่าหยาง คนผู้นั้นตัวโตเสียเปล่ากับไร้ประโยชน์ วันๆ เอาแต่นอน ซึ่งนับแต่มาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ เขาเห็นว่าผู้ชายผิวขาวซีดใช้ชีวิตบนเตียงเป็นส่วนมาก พอตื่นเดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหัวเราะ เรียกได้ว่า เป็นภาพที่เขาเบื่อหน่ายเหลือเกิน

คนเขลา หร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ